Widzisz, że ktoś bliski zmaga się z trudnościami, ale odrzuca każdą propozycję skorzystania z pomocy psychologa?
To trudna i bolesna sytuacja, która rodzi w nas poczucie bezradności, lęku, a czasem frustracji. Chcemy pomóc, ale boimy się, że zrobimy coś źle. Odmowa terapii nie zawsze wynika z braku potrzeby — często stoi za nią lęk, brak wiedzy lub złe doświadczenia z przeszłości. W tym artykule podpowiadamy, jak pomóc bliskiej osobie, która nie chce iść na terapię, jak okazać wsparcie bez wywierania presji oraz kiedy należy reagować zdecydowanie, nawet jeśli ktoś się sprzeciwia.
Dlaczego ktoś może odmawiać pomocy?
Choć terapia jest skutecznym sposobem radzenia sobie z problemami emocjonalnymi, wiele osób nie chce z niej skorzystać. Powodów może być kilka:
- lęk przed oceną („Co pomyślą inni?”),
- brak wiary w skuteczność terapii,
- złe doświadczenia z przeszłości,
- przekonanie, że „trzeba radzić sobie samemu”,
- brak świadomości problemu.
Zrozumienie tych powodów jest kluczowe, zanim zaczniesz zachęcać kogoś do szukania pomocy.
Jak rozmawiać z osobą, która odmawia terapii?
Jak więc pomóc bliskiej osobie, która nie chce iść na terapię? Najważniejsze są empatia i brak presji. Oto kilka zasad:
- Wybierz odpowiedni moment – unikaj rozmów w sytuacjach napiętych lub konfliktowych.
- Mów o swoich obserwacjach – używaj komunikatów „ja”: „Martwię się, bo widzę, że coraz rzadziej wychodzisz z domu” zamiast „Jesteś aspołeczny”.
- Słuchaj – czasem opór bierze się z braku poczucia, że ktoś naprawdę nas rozumie.
- Unikaj etykietowania – zamiast „Masz problem”, powiedz „Widzę, że ostatnio jest Ci ciężko”.
Dlaczego nacisk może zaszkodzić?
Nadmierna presja często wywołuje efekt bumerangu – osoba może poczuć się atakowana i jeszcze bardziej zamknąć w sobie.
Ważne jest, aby zachować cierpliwość. Proces dojrzewania do decyzji o terapii bywa długi – czasem trwa tygodnie, a nawet miesiące.
Co możesz zrobić, jeśli ktoś nie chce iść na terapię?
- Zaproponuj alternatywy – książki samopomocowe, grupy wsparcia, webinary psychologiczne.
- Podziel się pozytywnymi historiami – opowieści o tym, jak terapia pomogła innym, mogą zmienić nastawienie.
- Pokaż korzyści – mów o lepszym śnie, większym spokoju, poprawie relacji.
- Bądź wsparciem w codzienności – małe gesty, wspólne spędzanie czasu, aktywność fizyczna mogą dać poczucie bezpieczeństwa.
Jak rozpoznać, że sytuacja wymaga pilnej reakcji?
Są momenty, kiedy czekanie nie jest opcją. Jeśli bliska osoba:
- mówi o braku sensu życia,
- ma myśli samobójcze,
- wykazuje objawy poważnej depresji lub psychozy,
wtedy niezwłocznie należy szukać pomocy – nawet wbrew jej woli, np. kontaktując się z pogotowiem ratunkowym czy kryzysowym.
Rola Twojego wsparcia
Twoja obecność może być dla kogoś kluczowa. Osoby w kryzysie często czują się samotne i niezrozumiane.
Pamiętaj jednak, że nie jesteś terapeutą – Twoim zadaniem nie jest leczenie, a wspieranie i motywowanie do szukania profesjonalnej pomocy.
Dbaj także o swoje zdrowie psychiczne – wspieranie kogoś w kryzysie bywa obciążające.
Pomaganie bliskiej osobie, która nie chce iść na terapię, wymaga cierpliwości, empatii i zrozumienia. Unikaj presji, dawaj dobry przykład i szanuj tempo drugiej osoby.
Najważniejsze, aby wiedziała, że nie jest sama i że pomoc jest dostępna wtedy, gdy będzie gotowa z niej skorzystać.
